44:12
vel
per
ullas
creaturas
iuramus.
Et
hoc
sacculis
omnibus
commune
fuit
vitium:
quemadmodum
adhuc
hodie
grassatur
in
papatu.
Iurant
per
Virginem,
per
angelos,
per
mortuos.
Non
putant
hoc
modo
se
quidquam
derogare
unius
Dei
imperio.
Sed
videmus
quid
de
ipsis
pronuntiet.
Itaque
stulte
se
excusant
papistae,
dum
iurant
per
sanctos
suos.
Neque
enim
possunt
eluere
sacrilegium,
quod
notavit
perpetua
infamia
spiritus
sanctus,
quum
dixit
omnes
esse
abominabiles
Deo,
qui
iurant
per
aliud
nomen
quam
ipsius.
Et
ratio
etiam
in
promptu
est,
quia
ornantur
sol,
et
luna,
et
stellae,
deinde
mortui
et
vivi
homines,
Dei
titulo,
dum
statuuntur
iudices.
Nam
qui
iurant
per
solem,
perinde
faciunt
ac
si
dicerent,
Sol
sit
mihi
testis
ac
iudex,
hoc
est,
Sol
sit
mihi
deus.
Qui
iurant
per
nomen
ullius
regis,
quemadmodum
iurabant
olim
profani
homines,
per
genium
regis
sui:
illi
etiam
trahunt
ad
hominem
mortalem
quod
proprium
erat
unius
Dei.
Si
quis
vero
per
coelum
iuret
aut
templum,
neque
imaginetur
ullam
divinitatem
esse
in
coelis,
vel
templo,
perinde
facit
ac
si
per
Deum
ipsum
iuraret,
quemadmodum
Matthaei
5.
capite,
dum
Christus
vetat
iurare
per
coelum
vel
terram,
non
damnat
eiusmodi
iurandi
formas,
quasi
alienae
essent
a
verbo
ipsius
:
sed
supervacua
tantum
iuramenta.
Interim
ostendit
profanari
Dei
nomen
in
istis
vocibus:
qui
iurant
per
coelum,
iurant
etiam
per
ipsum
qui
coelum
inhabitat:
qui
iurant
per
templum,
iurant
etiam
per
eum
qui
in
templo
colitur,
et
cui
offeruntur
in
altari
sacrificia.
Si
quis
per
caput
suum
iurat,
vel
per
vitam
suam,
est
obtestatio
:
quasi
diceret,
Sicuti
cara
est
mihi
vita.
Sed
qui
iurant
per
sanctos
vel
vivos
vel
mortuos,
illi
subrogant
mortales
homines
in
Dei
locum.
Qui
iurant
per
solem,
mortuam
creaturam
locant
in
solio
ipsius
Dei.
Quantum
attinet
ad
nomen
DD^O,
proprie
sic
verti
debet,
Iurant
per
regem
suum.
Nam
l^D,
quemadmodum
satis
notum
est,
regem
significat:
hic
autem
ponitur
in
constructione
DD^D,
iurant
per
Malkom,
hoc
est,
per
suum
regem.
Neque
tamen
dubito
quin
propheta
alludat
ad
nomen
"plu,
quod
etiam
deductum
est
a
regnando.
Nam
utcunque
vulgo
nomen
illud
in
ore
omnium
esset,
quasi
proprium:
tamen
certum
est
vocatum
fuisse
falsum
illum
deum,
quasi
esset
rex.
Et
propheta
indignitatem
auget,
quum
dicit,
Iurant
per
MalJcom.
Poterat
dicere
simpliciter,
Iurant
per
Moloch:
sed
dicit,
Iurant
per
Malkom,
hoa
est,
obliviscuntur
me
esse
suum
regem,
et
imperium
meum
transferunt
ad
mortuum
et
inane
figmentum.
Deus
ergo
hic
tacita
antithesi
exaggerat
crimen
in
Iudaeis,
quod
alium
sibi
regem
accerserant,
quum
scirent
sub
eius
tutela
sibi
semper
fuisse
certam
et
solidam
salutem.
Pergamus
nunc:
|