30:12
quandoquidem
auxilium
nostrum
in
Deo
situm
est,
in
quo
solo,
nostram
infirmitatem
fatentes,
conquiescimus.
Quare
licet
infirmi,
nunquam
tamen
adversis
ullis
rebus
deiiciemur,
quin
Deus
ipse
labantes
sustineat:
quemadmodum
in
priore
sua
canonica
Ioannes
nos
docet.
Transeamus
deinceps
ad
sequentia,
in
quibus
Saul
dicitur
constitisse
in
Galgal,
et
ibi
Samuelem
per
septem
dies
exspectavisse.
Quod
de
Gabaa
Saulis,
hic
commemoratur,
fuit
e
regione
Bethaven:
qui
tamen
locus
non
ita
prius
nominabatur,
sed
potius
Bethel
(quod
obiter
dictum
esto)
et
nomen
impositum
erat
a
Iacobo,
quemadmodum
satis
nota
est
historia:
sed
hic
ratione
eorum
quae
deinceps
contigerunt
spiritus
Dei
loquitur
de
Bethaven.
Nam
quod
ibi
populus
ad
idololatriam
conversus
est,
licet
ad
Iacobi
exemplum
et
imitationem
Dei
cultum
simularent,
quem
potius
ludibrio
habebant,
prophetae
locum
illum,
quem
antea
Iacobus
Bethelem
nominaverat,
idest
domum
Dei,
propter
insignem
illam
visionem
quam
eo
loco
habuerat,
ut
scriptum
est
Genes.
23
cap.
Bethaven
dixerunt,
ut
ita
docerent
Iacobi
posteros
pessime
in
exemplum
traxisse
Iacobi
factum,
eo
loco
altare
in
quo
visionem
habuerat
erigentis.
Nam
mandatis
Dei
parere
illos
oportebat,
qui
prohibuerat
illos
deinceps
sibi
ullum
altare
ex
suo
arbitrio
et
voluntate
construere;
quandoquidem
Dei
erat
legis
ipsis
imponere,
et
sibi
debitum
honorem
poscere.
Deus
vero
templum
in
monte
Sion
aedificari
iusserat;
populus
autem
in
Bethel
sacrificabat:
et
idcirco
prophetae
dicunt,
Domum
illam
Bethel
in
posterum
Bethaven,
id
est
domum
iniquitatis
vocatum
iri.
Caeterum
quod
Sauli
tempus
a
Samuele
praescriptum
dicitur,
secundum
quod
exspectari
a
Saule
debuit,
mirum
videri
posset,
et
Saulem
spe
sua
interim
frustrari.
Nam
quare
Samuel,
si
a
Deo
constitutum
erat,
praescripto
tempore
non
adveniebat?
Sane
defectus
hic
apparet
maximus,
et
quidem
soli
Samueli
videtur
imputandus.
Et
quidem
aliquis
dicat
etiam
prophetae
nomine
abusum
ad
Saulem
decipiendum,
ac
proinde
Dei
nomen
blasphemis
hominum
vocibus
exposuisse
lacerandum.
Nam
quum
Deus
aliquid
per
prophetas
edicit,
oportet
illud
impleri
re
ipsa,
ut
non
frustra
Deus
loquutus
videatur,
et
nullus
hominum
mentibus
scrupulus
iniiciatur.
Verumenimvero
memoria
repetendum
nobis
est,
quod
saepe
in
sacris
occurrit,
nempe
Deum
saepe
suorum
explorare
patientiam,
quum
non
apparet
ipsis
auxilium
ferens
tam
repente
quam
ipsi
optarent,
aut
sibi
persuaserant:
aut
etiam
quando
videtur
verbo
suo
quodammodo
repugnare.
Exempli
gratia,
apud
Isaiam
prophetam
Deus
dicit
se
cogitasse
de
nobis
subveniendo
antequam
ad
ipsum
vociferemur.
Quae
promissio
ad
nostri
temporis
fideles
pertinet,
vel
ipso
teste
|