9:116
pignus
sacrae
cum
Christo
coniunctionis,
merito
ingressus
et
receptio
in
ecclesiam
esse
dicitur.
Et
quia
mortua
non
sunt
spiritus
sancti
organa,
vere
per
baptismum
efficit
ac
praestat
Deus
quod
figurat.
Hanc
regulam
nisi
admittat
Westphalus,
stulte
et
praeter
rationem
exspectarunt
apostoli,
dum
filii
Dei
fierent
quos
postea
recepturi
ad
baptismum
erant.
Nam
secundum
eius
dogma
antevertere
decebat,
ne
si
sanctos
in
gremium
suum
reciperet
ecclesia,
supervacuus
esset
baptismus.
Nisi
forte
eadem
aequitate,
qua
pios
Christi
exsules
prohibuit
hospitio,
a
regno
coelorum
exterminet
qui
Dei
spiritu
regeniti
sunt.
Cornelius
cum
suis
antequam
baptizaretur
donatus
spiritu
sancto,
sanctorum
insignibus
ornatus,
merito
inter
Dei
filios
locum
aliquem
tenebat.
Baptismum,
qui
deinde
accessit,
praeposterum
faciat
Westphalus
necesse
est,
si
non
vult
nisi
extraneos
admitti.
Frivolum
tamen
interea
est
cavillum,
me
ludere
ambiguo
sermone,
[pag.
163]
ac
si
receptio,
quae
fit
per
baptismum,
nihil
aliud
foret,
quam
externa
coram
hominibus
declaratio:
si
quidem
palam
affirmo,
nobis
in
baptismo
cum
Deo
esse
negotium,
qui
non
modo
paternum
amorem
testando
fidem
nobis
suam
obligat,
ut
de
salute
nostra
certo
simus
persuasi,
sed
etiam
quod
per
ministri
manum
figurat,
ipse
intus
sua
virtute
sancit.
Atque
ita
discutitur
altera
calumnia,
ubi
dicit
Quosdam
ex
nostris,
dum
infantes,
qui
ante
tempora
aeterna
adoptati
erant
in
filios,
tradunt
visibiliter
deinde
inseri
in
Christi
corpus,
paradoxa
ingerere
quae
pugnant
cum
verbis
Christi:
Qui
crediderit
et
baptizatus
fuerit,
salvus
erit
(Marc.
16,
16)
item:
Nisi
quis
renatus
fuerit
ex
aqua
et
spiritu
ete.
(Ioann.
3,
5).
^semini
enim
propositum
fuisse
arbitror
gratiae
sanctionem
divellere
a
baptismo,
ut
ratum
sit
foedus,
quod
verbo
suo
Deus
pepigit.
Quanquam
hic
perspc
iunt
lectores,
quam
nulla
ei
religio
sit,
scripturam
illotis
manibus
inquinare.
De
infantibus
quaestio
inter
nos
vertitur:
cos
contendit
baptismo
fieri
Christi
membra,
et
vitae
haeredes.
Quo
testimonio
hanc
sententiam
confirmat?
[pag.
164]
nempe
quod
spem
salutis
infantibus
praecideret,
nisi
constaret
de
adultis
tantum
intelligi,
qui
per
aetatem
iam
ad
credendum
idonei
sunt.
Dum
paedobaptismum
impugnant
fanatici
homines,
non
sine
specioso
colore
ex
hoc
loco
ratiocinantur,
everti
positum
a
Christo
ordinem,
nisi
baptismum
fides
praecedat.
Apte
refellitur
eorum
error,
quod
illic
nominatim
agat
Christus
de
evangelii
praedicatione,
quae
non
nisi
ad
homines
adultos
dirigitur.
Prorumpit
Westphalus,
et
hinc
elicit
tanquam
oleum
ex
lapide,
salutem
infantibus
provenire
ex
baptismo.
Alterum
locum
ubi
prudentius
expenderit,
perperam
ad
baptismum
trahere
desinet.
Quaerit
rursum,
si
sacramenta
sunt
organa,
quibus
efficaciter
agit
Deus,
suamque
nobis
gratiam
|