9:114  plus  honoris  defero,  deque  eorum  vi,  usu,  et  dignitate  maiori  cum  reverentia  loquor  quam  plerique  alii.  Quod  si  ita  est,  cur  hac  mea  moderatione  non  fuit  mitigatus?  Apparet  enim  usque  adeo  nihil  esse  profectum  ad  leniendam  eius  offensionem,  ut  magis  hac  de  causa  exarserit.  Si  hac  mea  doctrina,  quam  mediocrem  esse  praedicat,  placari  in  totum  non  potuit  eius  morositas,  imo  si  asperitas  mitescere  non  potuit,  quid  causae  est,  ut  me  tam  violenter  profliget?  Nam  etsi  me  aliorum  turbae  permiscens  non  unum  hostem  delegit,  plus  tamen  ex  Consensu  nostro  amarulentiae  concepit,  quam  ex  quibuslibet  aliorum  scriptis.  Veniamus  tamen  ad  eius  censuras.  Sacramenta  esse  instituta  mecum  agnoscit,  ut  nos  ad  Christi  communionem  deducant,  et  adminicula  esse  quibus  inseramur  in  corpus  Christi,  vel  insiti  magis  coalescamus.  Quaerit  ergo  cur  infantes  ex  fidelibus  genitos,  sanctos  esse  tradam,  et  ecclesiae  membra,  antequam  baptizentur.  Respondeo,  ut  magis  coalescant  in  Christi  communionem,  [pag.  158]  Argute  se  disputare  existimat,  negans  ante  baptismum  ecclesiae  insertos  esse,  si  per  baptismum  inseruntur.  Ego  vero  quod  mihi  obiicit  in  eum  facile  retorqueo.  Nam  si  recte  docui  ad  hoc  valere  sacramenta,  ut  qui  iam  insiti  erant  in  Christi  corpus,  magis  coalescant  :  quid  hoc  ad  baptismum  referri  vetat  ?  Neque  tamen  in  hac  responsione  insisto.  Fateor  proprium  esse  baptismi  munus  nos  in  Christi  corpus  inserere,  non  quod  ab  eo  prorsus  esse  alienos  oporteat  qui  baptizantur:  sed  quia  tunc  eos  Deus  se  admittere  testatur.  Notum  est  illud  Augustini,  multas  Christi  oves  extra  ecclesiam  esse,  quum  multi  lupi  intus  habitent:  nempe  quia  antequam  fide  cognoscant  Deum,  quos  adoptionis  spiritu  ad  se  invitat,  ab  ipso  iam  cogniti  fuerunt.  Quanquam  ergo  Deus  iam  in  ecclesia  sua  agnoscit  qui  exteri  esse  videntur,  et  sunt  etiam  quod  ad  ipsos  attinet,  merito  in  ecclesiam  suam  eos  inserere  dicitur,  quum  eos  illuminat  in  fidem,  quae  illis  est  primus  in  spem  aeternae  vitae  ingressus.  Nondum  solutus  est  quaestionis  nodus,  fateor.  Tantum  [pag.  159]  principia  haec  attigi,  ex  quibus  delibet  Westphalus  nihil  absurdi  esse,  si  dicamus  in  ecclesiam  inseri,  qui  prius  erant  eius  membra.  De  pueris  infantibus  antequam  respondeo,  velim  mihi  suum  de  quatuor  ')  hominum  millibus,  quae  Petrus  prima  sua  concione  Chris?  o  lucrifecit,  item  de  Cornelio  et  similibus  iudicium  proferat.  Si  membra  ecclesiae  fuisse  neget  ante  baptismum,  nullus  secundum  eum  poenitentiae  et  fidei  effectus  erit.  Si  ad  ecclesiae  corpus  non  pertinent,  quos  Deus  verbo  suo  regenuit,  quos  refinxit  ad  imaginem  suam,  quos  coelesti  fidei  luce  dignatus  est,  quos  spiritus  donis  locupletavit,  quibus  1)  Vide  sis  Act  2,  41.