5:113 LIBER L CAPUT XV. XVI insutus, et in flumen proiectus esset, hoc genus supplicii ad parricidas traductum est. Siquidem deorum ac parentum violationem aeque expiari aequum est, ait Valerius. In codicibus Dionysii Halicarnassei legitur M. Attilium. Ego M. Tullium reponendum censeo ex Valerio. Lege multa in hanc sententiam in oratione Ciceronis pro Roscio, quam supra citavimus. Ad hoc alludit Iuvenalis de Nerone loquens parricida et matricida: Cuius supplicio non debuit una parari Simia, nec serpens unus, nec culleus unus. Et alibi: [pag. 105] Et deducendum corio bovis in mare, cum quo Clauditur adversis innoxia simia fatis. Mollissimo genere poenae] Pro peccato magno paululum supplicii satis est patri, inquit Terentius. Quamobrem divus Adrianus fertur eum qui in venatione filium suum necaverat, quod novercam adulteraret, in insulam deportasse, quod latronis.magis iure quam patris eum interfecisset. Nam patria potestas in pietate debet, non in atrocitate consistere. Id refert Martianus iurisconsultus. In filio adulescentulo] Argumenta a circumstantiis, primum quod adulescens aetate lubrica in scelus lapsus sit, deinde quod non audax ac praeceps fuerit in facinore perpetrando. CAPUT XVI. O dignum quem in consilium patres advocarent. O dignum quem cohaeredem innocentibus liberis scriberent. Haec clementia principem decet, ut quocunque venerit, mansuetiora omnia faciat. Nemo regi tam vilis sit, ut illum perire non sentiat, qui qualiscunque pars imperii est. In magna imperia ex minoribus petamus exemplum. Non est unum imperandi genus. Imperat princeps civibus suis, pater Uberis, praeceptor discentibus, tribunus vel centurio militibus. Nonne pessimus pater videbitur, qui assiduis plagis liberos etiam ex levissimis causis compesceret? Uter autem praeceptor liberalibus studiis dignior, qui excarnificat discipulos si memoria illis non constiterit, aut si parum agilis in legendo oculus haeserit: an qui monitionibus et verecundia emendare ac docere malit? Tribunum centurionemque da saevum, desertores faciet: quibus tamen ignoscitur. Num quidnam aequum est, gravius homini, et durius imperari, quam imperatur animalibus mutis? Atqui equum non crebris verberibus exterret domandi peritus magister. Fiet enim formidolosus et contumax, nisi eum tactu blandiente permulseris. Idem facit venator, qui instituit catulos vestigia sequi, quique iam exercitatis utitur ad excitandas vel persequendas feras, nec crebro illis minatur: contundet enim animos, et quidquid est indolis, comminuetur trepidatione degeneri. Nec licentiam vagandi errandique passim concedit. Adiicias his licet, tar- Calvini opera. Vol. V.