5:112
Mea
conscientia
pluris
est,
quam
hominum
sermo.
Item
libro
XIII.
:
De
fama
nihil
sane
laboro,
etsi
scripseram
ad
te
tunc
stulte.
Nihil
enim
melius
curandum
est,
atque
hoc
in
omni
vita
sua,
quemque
a
recta
conscientia
transversum
unguem
non
oportet
discedere.
Haec
apud
philosophos
valeant,
nobis
vero
longe
aliud
praescribit
nostra
religio.
Nam,
ut
ait
Augustinus
de
communi
vita
clericorum:
[pag.
104]
Duae
res
sunt
conscientia,
et
fama:
conscientia
necessaria
est
tibi,
fama
proximo
tuo.
Qui
confidens
conscientiae
negligit
famam,
crudelis
est.
Princeps
multa
debet
etiam
famae]
Nam
ut
loquitur
Quintilianus
in
milite
Mariano:
Quo
ad
altiorem
quisque
honorum
gradum
extenditur,
magis
in
exemplum
spectantibus
patet.
Et
haec
est
conditio
superiorum,
ut
quidquid
faciunt,
praecipere
videantur.
Quare
nil
mirum,
si
habere
debeant
famae
rationem.
Iuravit
se
non
aditurum]
Hoc
schema
rhetoricum,
quod
alii
πλόκην,
alii
ἀναδίπλωσιν
vocant,
repetitio,
seu
replicatio
latine
dici
potest.
Gratuitam
esse
severitatem]
Non
excogitatam
ad
confiscandam
haereditatem,
ete.
Non
culleum,
non
serpentes]
Significat
poenam
parricidarum,
qui
virgis
sanguineis
verberati,
atque
insuti
culleo
cum
cane,
simia,
angue
et
gallinaceo,
in
profluentem
deiiciebantur,
aut,
si
mare
longius
dissitum
esset,
feris
subiiciebantur.
Autor
Modestinus
in
L
poena
parricidii
ff.
ad
1.
Pomp.
de
parricid.
Id
constitutum
erat
lege
Cornelia,
quam
nonnulli
latam
a
Sylla
existimant.
Ego
contra
sentio.
Nam
Cicero
in
oratione
pro
Hoscio,
Quanto
inquit,
maiores
nostri
sapientius,
qui
quum
intelligerent
nihil
esse
tam
sanctum,
quod
non
aliquando
violaret
audacia,
supplicium
in
parricidas
singulare
excogitaverunt:
ut
quos
ipsa
natura
retinere
in
officio
non
potuisset,
magnitudine
poenae
maleficio
submoverentur,
insui
voluerunt
in
culleum
vivos,
atque
ita
in
flumen
deiici.
Hic
a
maioribus
latam
legem
testatur,
quum
tamen
causam1)
Sylla
vivente
ageret,
autore
Plutarcho.
Quisquis
tamen
ille
fuerit
Cornelius
primus
legislator,
legem
paene
obsoletam
in
usum
revocavit
Pompeius
Magnus,
nihil
ad
poenam
adiiciens,
quemadmodum
scribit
Marcellus
iuriscons,
in
L
I.
ff.
ad
1.
Pompeiam
ete.
in
'cuius
verbis
duo
verba
expungenda
scitissime
docuit
Zasius
iurisconsultus.
Adde
etiam
hoc
supplicium
non
primum
excogitatum
esse
in
parricidas,
sed
quum
M.
Tullius
duumvir,
quia
librum
secreta
civilium
sacrorum
continentem
Petronio-Sabino
transscribendum
dederat,
iussu
Tarquinii
regis
culleo
1)
Ed.
1597
vitio
operarum
scribit
causa,
inde
posteriores
ex
coniectura
causas.
|