9:11
ll
DEFENSIO
12
quum
opinionem
suam
proferens
a
multis
quos
vocat
haereticos
dissentiat,
sequetur
unum
ex
haereticis
esse.
Nisi
forte
publico
omnium
consensu
sanctificatum
esse
tropum
suum
ostendet,
et
eum
quidem
anonymon,*)
ut
solus
immunis
sit
a
sinistra
nota.
Quanquam
eum
caute
subticuit,
ne
de
re
incognita
iudicium
ferretur.
Adde
quod
alibi
quosdam
nostrum
idem
verbis
sonare
fatetur,
quod
in
recta
fide
sinceros,
2)
sed
non
idem
sentire.
Ubinam
ergo
nunc
invenietur3)
illa
verborum
dissonantia,
quae
sola
facit
haereticos,
etiam
qui
ideo
differunt
a
reliquis,
ne
erroribus
subscribant?
Pudendum
a)
sane
est,
fervorem
qui
in
iuvene
tolerabilis
non
foret,
adeo
non
esse
aetate
mitigatum,
ut
homo
senex
vel
pueris
ridendum
se
propinet.
Neque
tamen
dissimulo
eum
postea
diversas
sententias
colligere,
quae
etsi
non
male
conveniunt,
maiorem
repugnantiae
speciem
praebent,
[pag.
9]
Atqui
primum
si
ab
unoquoque
obiter
quid
dictum
est,
calumniose
id
arripit,
ac
si
plena
esset
definitio.
Deinde
quum
singulis
et
sua
sit
dicendi
ratio,
et
libertas
esse
debeat:
inique,
ne
dicam
tyrannice,b)
omnibus
praescribit,
ut
necesse
sit
non
modo
idem
dicere,
sed
etiam
eodem
modo.
Dixit
aliquis
mysticum
corpus
hic
notari.
Nonne
idem
Augustinus?
Imo
an
non
idem
Paulus,
quum
tradit
nos
omnes
unum
esse
panem?
Dixit
alius
celebrem
esse
partae
redemptionis
memoriam.
Nempe
sicut
ex
eodem
Paulo
et
communi
omnium
magistro
filio
Dei
audimus,
hunc
sacrae
coenae
esse
finem,
ut
solennis
illic
sit
mortis
eius
praedicatio.
Hinc
tragoediam
nemo,
nisi
tragicus
aliquis
Orestes
movere
debuerat.4)
Tantum
abest,
ut
sacrae
inter
Deum
et
homines
reconciliationis
minister,
nuncius
et
interpres
excusabilis
sit,
dum
materiam
turbandi
hinc
venatur.
Porro,
ut
discordias
aliquando6)
fuisse
demus,
quia
res
non
statim
ab
initio
dilucide
explicari
poterat:
an
pium
vel
humanum
erat,
vulnus
quod
cicatricem
obduxit,
de
integro
scindere?
Ne
qua
varietas
distrahat
pios
lectores,
ecce
consensus
noster
interponitur.
Videt
hic
bonus
zelotes
quoscunque
vocat
sacramentarios
idem
sentire
et
loqui.
Nec
vero
si
superstites
hodie
essent
optimi
et
eximii
Christi
servi
Zvinglius
et
Oecolampadius,
verbulum
in
ea
sententia
mutarent.
Nam
et
felicis
memoriae
vir
Martinus
Bucerus,
quum
eum
legisset,
scriptis
ad
me
literis
pro
sua
pietate
gratulatus
est
toti
ecclesiae,
cui
pro
maligno
suo
livore
quantopere
invideat
hic
bonus
arbiter
vel
censor,
c)
eius
obtrectatio
satis
testatur,
[pag.
io]
Ego
vero
non
ut
retaliem6)
eius
calumniam,
sed
ut
pro
insulso
eius
probro
verum
dictum
regeram,
sic
excipio.
Proprium
diaboli
est
calumniari:
unde
et
nomen
habet.
Proprium
eiusdem
est
luci
tenebras
obducere.
Proprium
denique
eiusdem,
quia
discordiarum
pater
est,
pacem
turbare,
et
lacerare
fidei
unitatem.
Haec
omnia
quum
in
isto
nostro
censore
palam
cernantur,
quo
loco
habendus
sit,
mihi
d)
non
est
necesse
dicere,
quia
nemini
obscurum
est.
Caeterum
quia
non
minore
studio
tum
ad
tuendam
veritatis
causam,
tum
ad
fovendam
pacem
incumbere
nos
decet,
quam
utriusque
eversionem
molitur
Satan:
aliquid
hac
in
re
tentandum
esse
duxi,
integerrimi
et
vere
observandi
fratres:
si
forte
mitescant
qui
hactenus
fuerunt
duriores,
vel
saltem
ut
ad
domanda
eiusmodi
cerebrosa
capita,
pii,
graves
et
moderati
doctores
instructi
sint.
Atque
haec
mihi
visa
est
optima
ratio,
quia
et
quorundam
cavillis
obnoxia
est
summa
prioris
scripti
nostri
brevitas,
nec
dubitationes
altius
multorum
animis
infixas
penitus
revellit,
ne
quis
scrupulus
maneret,
plenius
aliquanto
mentem
nostram
exprimere,
ut
eadem
sit
confessio
pluribus
verbis
luculentior.
Exprobrat
nobis
ille,
7)
de
quo
iam
nimis
multa,
tam
confusum
esse
inter
nos
1)
qu'il
cache.
2)
bons
catholiques.
3)
Ubinam
ergo
reperietur
Beza,
Amst.
et
ita
quoque
MS.
a)
Pudendum
.
.
,
.
propinet.
Calvinus
primum
scripserat,
sed
reclamante
Bulhngero
stilum
vertit:
Bestia,
quis
non
videt
boves
patriae
tuae
mugire
maiore
cum
ratione
quam
tu
loqueris?
b)
barbare
MS.
4)
II
n'y
avoit
nulle
occasion
de
faire
si
grand
bruit
ne
d'esmouvoir
aucun
trouble.
Pro
movere
debuerat
G.
primum
scripserat
movisset.
Sequentia:
Tantum
abest
.
.
.
.
venatur
absunt
a
MS.
5)
aliquamdiu
Beza
Amst
cum
MS.
c)
hic
nebulo
MS.
6)
non
pas
pour
luy
rendre
bille
pareille.
d)
mihi
.
.
.
quia
om.
MS.
7)
ce
brouillon.
|