8:11
11
DE
SCANDALIS.
autem
electus,
vobis
etiam
pretiosus
qui
creditis.
Caeterum,
iis
qui
non
credunt,
lapis
quem
reprobaverunt
aedificantes,
lapis
ad
quem
offendant,
petra
ad
quam
impingant
(1
Petr.
2,
4
seqq.).
En
ut
Christus
se
omnibus
offerat
in
fundamentum,
ut
in
templum
Dei
exstruantur.
Ibi
certe
nulla
offensio.
Cur
igitur
offendunt?
quia
in
quo
placide
acquiescere
debebant,
in
eum
caeco
impetu
contumaciter
irruunt.
Quae
tamen
est
hominum
vel
malitia,
vel
corruptela,
videmus,
ut
quod
accidentale
est
Christo,
non
minus
sit
ordinarium,
quam
si
eius
officio
maxime
conveniret.
Nunc
ad
eos
venio
qui
Christi
evangelium
alias
amplecti
non
abnuentes,
volunt
tamen
habere
absque
scandalis.
Cum
Christianis
mihi
negotium
est.
Voluntne
Christum
ab
omni
scandalo
remotum?
Novum
sibi
fabricent:
neque
enim
alius
esse
potest
filius
Dei,
quam
qualis
in
scripturis
praedicatur:
aut
certe
mutent
hominum
ingenia,
totumque
mundum
reforment.
Audimus
quid
scriptura
pronunciet.
Non
cadit
hoc
in
Christi
personam
solum,
sed
in
totam
doctrinam.
Nec
temporale
est,
sed
duraturum
toto
doctrinae
cursu.
Quam
sunt
igitur
praeposteri,
qui
hodie
renascentem
evangelii
doctrinam
hoc
tantum
nomine
repudiant,
quia
in
ea
deprehendunt
quod
a
prophetis
et
apostolis
praedictum
fuit!
Interea
nihilominus
Christiani
censeri
volunt.
Quid
si
in
prima
evangelii
exordia
incidissent,
quo
tempore
nullum
non
scandalorum
genus,
subinde
[pag.
8]
ex
evangelio
scaturiebat?
Quam
celeriter
a
Christo
se
procul
removissent!
Quantum
exhorruissent,
ne
qua
contagione
fuissent
ex
levi
tactu
afflati!
Si
id
se
tunc
facturos
fuisse
negant,
cur
ergo
tam
sunt
hodie
delicati?
Cur
non
easdem
nunc
quoque
agnoscunt
in
Christo
notas?
At
res
est
odiosa
scandalum,
et
modestis
ingeniis
horrenda.
Quis
negat?
Neque
etiam
dico
appetenda
ultro
esse
scandala:
fugiamus
ea
quoad
licet.
Verum,
christiani
hominis
pectus
ita
munitum
esse
oportet,
ut
quidquid
scandalorum
erumpat,
nunquam
loco
moveatur:
ne
vel
minimum
unguem
deflectat
a
Christo.
Ad
hanc
constantiam
qui
non
est
comparatus,
ut
per
omnia
scandala
invictus
perrumpat,
nondum
quid
valeat
christianismus
intelligit.
At
resistere
scandalis
difficile
est
:
praesertim
huic
adeo
tenerae
nostrae
imbecillitati.
Fateor
certe:
sed
postulare,
ut
ab
eo
incommodo
simus
immunes,
cui
sacrosanctum
Christi
et
evangelii
eius
nomen
esse
obnoxium
cernimus:
id
vero
cum
ratione
pugnat.
Proinde,
qui
hodie
scandala
in
causa
esse
obtendunt,
cur
purae
evangelii
doctrinae,
quam
profitemur,
nomen
dare
metuant,
imo
horreant
ad
eam
accedere,
hos
omnes
monitos
esse
velim
ne
sibi
pro
Christo
idolum
comminiscantur.
Fixum
enim
illud
manere
oportet:
si
scandala
omnia
fugere
velimus,
Christum
semel
abnegandum
esse:
qui,
|