39:11
l
l
PRAELECTIONES
12
veniet
ultimam
sententiam,
quae
est
applicatio
visionis
ad
rem
ipsam:
adhuc
ementur
domus,
et
agri,
et
vites
in
hac
terra.
Voluit
igitur
Deus
servum
suum
expendere
pecuniam
absque
ulla
utilitate
privata,
ut
sumptu
suo
foveret
spem
fidelium
usque
ad
tempus
liberationis.
Erat
incredibile
quod
hic
dicitur:
quia
nemo
putasset
posse
accidere
tantam
mutationem,
ut
Iudaeis
permitteretur
reditus
in
patriam.
Nam
inexpugnabilis
erat
potentia
monarchiae
chaldaicae.
Oportuit
vero
illam
funditus
everti,
ut
populus
Dei
esset
liber.
Hac
igitur
ratione
oblata
fuit
visio,
ut
scirent
Iudaei
non
fore
perpetuam
cladem,
quia
Deus
statuerat
restituere
populum,
et
terram
ipsam.
Caeterum,
sub
pratulo
designatae
fuerunt
omnes
possessiones,
quia
non
tantum
nominat
agros,
sed
dicit,
Adhuc
ementur
tam
domus
quam
agri
et
vineae.
Nunc
sequitur,
16.
Et
precatus
sum
Iehovam
postquam
dedi
librum
emptionis
Baruch
filio
Neriae,
dicendo,
17.
Heu
Domine
Iehovah,
'
Ecce
tu
fecisti
coelos
et
terram
in
potentia
tua
magna,
et
brachio
tuo
extento:
non
est
ulla
res
abscondita
a
te
(vel
mirabilis).
18.
Faciens
(tu
facis)
clementiam
erga
mille,
et
reprehendis
iniquitatem
patrum
in
sinum
filiorum
eorum
post
ipsos:
Deus
fortis,
potens,
Iehovah
exercituum
nomen
eius
(et
quae
sequuntur).
Tametsi
defunctus
erat
officio
suo
propheta,
fatetur
tamen
se
fuisse
perplexum
in
visione.
Unde
apparet,
non
fuisse
omni
ex
parte
semper
prophetis
patefactum
Dei
consilium,
sed
quatenus
expediebat:
interea
tamen
non
fuerunt
ecstatici
prophetae
quemadmodum
profani
vates
finxerunt
se
rapi
extra
omnes
suos
sensus.
Non
fuit
igitur
fanaticus
ille
enthousiasmos
in
prophetis,
ut
loquerentur
sicut
aes
resonans,
vel
similes
essent
asinae
Balaam:
sed
Dominus
illis
manifestavit
quod
docerent.
Fuerunt
igitur
discipuli,
ut
de
manu
in
manum
fideliter
traderent
populo
quod
fuerat
apud
ipsos
depositum.
Sed
cognitio
qua
praediti
fuerunt
non
pugnat
cum
aliqua
parte
ignorantiae:
sicuti
propheta
quum
diceret,
Adhuc
ementur
agri,
domus,
et
vineae,
sciebat
Deum
promittere
restitutionem
terrae
et
populi.
Visio
etiam
ipsa
non
erat
aenigma
aliquod
obscurum:
sed
interim
causa
ipsa
eum
latuit:
et
hinc
perplexitas,
de
qua
nunc
dicit,
quod
scilicet
attonitus
re
ista
admirabili
contulerit
se
ad
preces,
et
confessus
fuerit
mentem
suam
implicitam
teneri.
Admiratio
igitur
prophetae
ex
ignorantia
manavit:
sed
ignorantia
illa
non
fuit
contraria
scientiae
propheticae.
Nam
quatenus
utile
erat,
et
ferebat
etiam
munus
doctoris,
non
dubium
est
quin
Dei
consilium
intellexerit.
Sed
tanta
erat
altitudo
vel
profunditas
mysterii,
ut
coactus
fuerit
fateri
hoc
Dei
opus
superare
omnes
sensus
suos.
Nunc
ergo
|