11:11
EPISTOLAE
206.207
nos
omnes
error
ille,
quod
putavimus
vobis
reconciliatum.
Nam
hac
eum
lege
recepimus
ut
ratae
manerent
omnes
pactiones
quibus
Agathopoli
vobiscum
rediisset
in
gratiam.
Si
redierit,
cavebimus
ne
quid
nostra
facilitas
detrimenti
vobis
afferat.
Illic
nescio
an
poterit
nocere
etiamsi
velit.
Si
de
nobis
obloquatur,
vix
ut
spero
audietur:
scio
enim
Iametium2)
de
nobis
melius
sentire
quam
ut
temere
admittat
ullam
criminationem.
Ego
quoque,
ut
verum
fatear,
illum
Bognaco
commendavi,
sed
in
hanc
formam,
quod
resipuisset,
quod
se
ad
nos
recepisset,
quod
agnita
culpa
veniam
impetrasset:
nos
sperare
illum
ex
animo
ad
nos
reversum.
Itaque
rogabam,
si
se
non
aliter
gereret
quam
decet
Christi
servum,
ne
quid
illa
alienatio
ei
obesset.
Non
venit
ad
Rognacwm,
ideo
non
usus
est
ea
commendatione.
Illic
tamen
Alexander
receptus
est
in
gratiam
Bobertivallis,
s)
cuius
fuisse
olim
in
familia
nosti.
Quum
huc
postea
missus
esset,
scripsi
Bognaco
me
conscientia
fuisse
impeditum,
quominus
domi
reciperem
aut
cum
eo
verba
facerem.
Ipse
humaniter
excusavit
se
ignorantia
peccasse,
quod
excommunicatum
esse
nesciebat.
Venturus
autem
huc
est
cum
uxore
hac
quadragesima.
Tum
de
Carolo
diligenter
percontabor.
Quod
quereris
sacrum
ministerium
tam
misere
istic
collapsum,
sic
res
habet.
Quocunque
vertas
hodie
oculos,
innumera
reperias
quae
deplores.
Ego
certe
dum
finem
nullum
video,
animum
prorsus
desponderem,
nisi
me
haec
una
cogitatio
sustineret,
quod
opus
Domini,
quidquid
accidat,
nunquam
est
deserendum.
Tamen
inter
tot
mala
interdum
aliquid
dat
Dominus
quod
nos
recreet.
Hermannus,4)
qui
adversus
nos
Genevae
disputavit,
diem
a
me
petiit
&d
colloquendum.
In
paedobaptismo,
in
humanitate
Christi,
in
aliis
quibusdam,
se
graviter
lapsum
esse
iam
fatetur.
Sunt
alia
quaedam
in
quibus
nonnihil
haeret:
sed
bona
spes
est
tot
difficultatibus
perruptis.
Comes
Ioannis
tandem
puerum
quem
habet
natu
satis
grandem5)
obtulit
ad
baptismum.
Ignovi
aliquamdiu
eius
infirmitati,
quum
diceret
sibi
constare
optimam
rationem
differendi.
Tandem
dixit,
se
non
morari
eos
quorum
pervicacia
nullo
modo
frangi
queat.
Quod
de
ingressu
Caesaris
istic
fertur
est
fabulosum:
hominem
illic
habebant
nostri
qui
omnia
perspiceret.
Certum
est,
de
rebus
seriis
nullum
sermonem
fuisse
habitum.
Verum
dictus
est
dies
ad
Calendas
Martias,
quo
simul
Caesar
et
Bex
Sa-
2)
Gruillaume
de
la
Mark
Seigneur
de
Iametz.
3)
N.
193,
not.
22.
4)
Her
m.
de
Gerbihan,
Leodiensis,
anabaptista.
Cf.
N.
56.59.
Gaberel,
L
280.
Kampsch.
I.
294.
OU,
Ann.
p.
98.
5)
rather
big
for
his
age.
.
Simler
emendandum
putat:
Ioannes.
|