9:108
cuius
desiderio
mire
cruciatur,
extorqueat,
[pag.
143]
Cur
enim
laboro,
ne
homo
indoctus
Europam
conturbet,
quod
periculum
non
nisi
a
sapientibus,
a
literatis,
autoritate
et
eloquentia
praeditis
manare
solet?
Quasi
vero
a
stultis
et
insanis
nihil
noxae
vel
timendum
sit,
vel
cavendum.
Vulgari
proverbio
non
frustra
ferri
dicit,
indoctos
non
suscitare
haereses.
Quid
igitur
Anabaptistae?
quid
Monetarius?
quid
Libertini?
Imo
in
tota
colluvie,
quam
Irenaeus,
Epiphanius
et
Augustinus
referunt,
quanto
plures
crassa
inscitia,
quam
eruditio
pravis
erroribus
implicuit?
Rectius
Augustinus
et
prudentius,
superbiam
omnium
haereseon
esse
matrem,
qua
saepe
videmus
rudissimos
quosque
maxime
turgere.
Quare
ut
ab
hoc
crimine
immunis
sit
Westphalus,
pervicaciam
imprimis
exuat
oportet,
quae
nocentissima
est
pestis.
Postea
deceptor
sum
Westphalo,
quia
mihi
curae
fuisse
professus
eram,
ne
simplices
deciperet:
ac
me
Iudaeis
comparat,
qui
idem
de
Christo
apud
Pilatum
dicebant.
Se
igitur
Christo
similem
ostendat,
si
me
coniicere
vult
in
illam
turbam.
In
Dei
verbo
nihil
esse
imposturae,
non
minus
ex
animo
[pag.
144]
et
sincere
fatemur,
quam
ventose
lingua
Westphalus
praedicat.
Sed
ubi
verbum
illud,
cuius
fiducia
tam
conviciose
me
incessit?
Perinde
enim
ac
si
comicus
esset
nescio
quis
Iupiter
Minervam
in
cerebro
suo
gestans,
suis
omnihus
figmentis
larvam
verbi
Dei
audacter
induit.
Nisi
iam
olim
pseudoprophetis
tritum
fuisset
eo
gloriosius
praetendere
Dei
nomen,
quo
magis
ab
ipso
alieni
erant,
his
terriculamentis
nonnihil
forte
proficeret.
Nunc
quum
omni
testimonio
destitutus
arguat
quasi
ex
probatis,
quotusquisque
futilibus
istis
ineptiis
movebitur?
Verbum
Dei
in
eius
ore
confidenter
resonat,
sed
verbo
tenus:
non
secus
ac
si
Marcion
coeleste
corpus
Christo
affingens
hostes
verbi
clamaret
quicunque
ex
semine
Abrahae
genitum
fuisse
credunt,
quia
scriptum
sit:
Secundus
Adam
e
coelo
coelestis
(1
Cor.
if),
47).
Sed
quum
melioribus
documentis,
quam
a
parte
sua
Westphalus
proferat,
nobis
datum
&it
quum
Dei
verbo
deierimus
reverentiam
testari:
quum
etiam
libri
luculenta
probatione
ostendant
nos
eius
fidos
et
probos
esse
interpretes,
mirus
erit
praestigiator
Westphalus
iste,
si
a
certo
rei
intuitu
lectorum
oculos
ad
inane
spectrum
convertat,
[pag.
145]
Valeat
igitur
intempestiva
ista
garrulitas,
qua
nihil
cum
aliud
venari
apparet,
nisi
ut
imperitos
dementet,
ne
de
re
cognoscant.
Quorsum
enim
attinet
stultitiam
nobis
obiicere
ac
si
Moisi
et
prophetis
non
credamus?
Neque
enim
si
verba
Christi
interpretamur
ut
communis
scripturae
usus
postulat,
ideo
protinus
habendi
sumus
pro
incredulis.
Nisi
enim
nos
sibi
devinctos
teneret
Christi
veritas,
nisi
obstringeret
religio,
cur
in
acie
assidue
staremus?
Scimus
sane
quid
sit
in
oculis
nos-
|