9:107
107
SECUNDA
DEFENSIO
108
nem
eius
propius
attendet,
me
tacente,
vivam
pseudoapostolorum
imaginem
clare
intuebitur,
qualem
Paulus
in
utraque
ad
Corinthios
epistola
depingit.
Quanquam
autem
subinisse
praefatus
fuerat
se
propriae
imbecillitatis
sibi
conscium,
ingenii
et
doctrinae
laudem
aliis
relinquere,
paulo
post
huius
fictae
modestiae
oblitus,
quam
acido
fermento
stomachum
plenum
habeat,
prodere
cogitur.
Indoctus,
inquit,
scire
cupio,
quam
iste
ideam
docti
hominis
fingat.
Quasi
vero
ad
ideas
platonicas
confugere
oporteat,
si
quis
in
mundo
praeter
Westphalum
[pag.
141J
homo
doctus
quaeritur.
Ego
vero
ne
frustra
longis
speculationibus
te
fatiges,
multos
qui
meo
iudicio
in
catalogum
doctorum
referri
iure
possint,
Lipsiae
et
Witebergae
vicinisque
locis
e^se
denuncio.
Nullo
enim
colore
criminaris
nullos
mihi
esse
doctos,
nisi
qui
in
Zvinglii
schola
instituti
fuerint.
Quanquam
enim
a
nobis
dissensit
Lutherus,
an
unquam
a
nobis
contempta
fuit
eius
eruditio?
Imo
quorsum
totus
ille
meus
sermo
attinet,
quem
nunc
Westphalus
exagitat,
nisi
ipsum
temere
in
medium
prorumpere,
doctis
et
gravibus
viris
se
continentibus?
Quum
suae
partis
hominibus
doctrinae
et
prudentiae
elogium
a
me
tribui
videat,
quam
turpiter
secum
ipse
dissidet?
Sed
hoc
est
scilicet,
nullos
patitur
nominari
doctos,
nisi
unus
sit
ipse
ex
numero.
Itaque
nullum
inscitiae
naevum
in
se
posse
notari
existimat,
nisi
quia
corpus
Christi
geometrica
ratione
non
metitur.
Et
forte
ita
de
se
magnifice
sentit,
ut
nihil
in
se
contemptu
dignum
agnoscat.
Sed
si
putat
uno
verbulo
doctos
omnes
lacessitum
iri,
ut
mihi
bellum
denuncient,
longe
fallitur.
Quanquam
quod
de
geometrica
dimensione
nugatur,
iam
prius
calumniosum
esse
ostendi,
[pag.
142]
Neque
enim
corpus
Christi,
quod
in
coelos
receptum
est,
a
terris
abesse
in
Archimedis
schola
didicimus
:
sed
ut
claris
scripturae
oraculis
proditum
est
credimus.
Ex
qua
autem
philosophia
hauserit,
Christo
in
primae
coenae
actione
duplex
fuisse
corpus
alterum
mortale,
visibile,
et
loco
suo
positum:
alterum
vero
immortale,
invisibile,
et
immensum:
ego
pro
mea
ruditate
divinare
nequeo.
Nam
quod
praeclaris
insignibus
vestitus
locum
se
in
albo
doctorum
promereri
contendit,
quia
ex
scripturis
nova
et
vetera
depromat,
principalem
teneat
scripturae
scopum,
simplici
fide
assentiatur
verbo
Dei:
nihil
certe
adducit,
quod
non
sit
nobis
commune.
Utinam
re
ipsa
peritiam
hanc
ac
dexteritatem
in
se
monstraret.
Hoc
etiam
ridicule,
quamvis
ex
more
suo,
quod
postremo
loco
contentus
statim
se
in
summum
culmen
effert,
dictum
illud
usurpans:
Super
omnes
docentes
me
intellexi
(Psal.
119,
99).
Quo
enim
relegabitur
Lutherus,
si
eo
superior
est,
qui
in
gradu
infimo
subsidit?
Tandem
ut
possessionem
tituli
doctrinae
retineat,
nisi
doctus
esset,
se
non
fuisse
metuendum
dicit.
Parum
abest,
quin
confessionem,
|