9:105  105  CONTRA  WESTPHALUM.  106  cordiarum  malis  auspiciis  nunc  ab  eo  esse  accensam,  unum  hoc  reperit  defensionis  genus,  faces  et  Erymnas  1)  esse  quicunque  templa  sua  idolis  non  decorant,  quibus  baptismus  promissionis  est  appendix,  et  confirmandae  gratiae  subsidium,  non  autem  salutis  causa,  [pag.  136]  qui  absolutionis  formam  cuiusque  auribus  non  insusurrant,  qui  non  feriantur  in  Sanctorum  honorem,  et  in  lectionum  fragmentis  Missale  non  sequuntur.  En  cur  iactet  sibi  scindendum  fuisse  vulnus,  ne  occulta  putredo  intus  lateret:  ac  si  sanctam  pacem  mutuo  alere  et  colere  non  posset,  nisi  serviliter  alienis  sordibus  nos  inquinemus.  Vere  enim  de  simiis  istis,  quas  tantopere  delectat  praepostera  aemulatio,  Horatius  exclamat:  O  imitatores  servum  pecus!  Ego  vero  quum  ignem  sopitum  esse  dixi,  me  deceptum  fuisse  agnosco,  quod  saniores  esse  putaverim,  qui  nunc  sine  modo  insaniunt.  Quando  autem  importuna  corum  rabie  spes  pacis  ablata  est,  compescat  Deus  istas  furias,  et  quae  in  nos  probra  proterve  non  minus  quam  iniuste  vomunt,  in  eorum  capita  retorqueat.  Iam  quasi  obiectum  turbatae  pacis  crimen  optime  diluerit,  suam  eruditionem  asserere  aggreditur.  Caeterum,  quo  se  modestum  probet,  praefatur  se  adigi  mea  impudentia,  ut  verecundiae  fines  transsiliat.  Unde  autem  me  impudentem  esse  convincet,  nisi  quia  indoctum  esse  dixi?  Atqui  magistralibus  et  doctoralibus  titulis  fruatur  per  [pag.  137]  me  licet,  modo  ne  in  commune  ecclesiae  damnum  inter  doctos  locum  nimis  cupide  ambiat.  Insipidas  eius  ironias  praetereo,  quibus  me  suggillat,  quod  minus  honorifice  quam  vellet  de  ipso  sentiam.  Si  quid  mihi  gratiae  datum  est,  utiliter  absque  ostentatione  vel  fastu  in  aedificationem  ecclesiae  conferre  studeo.  Et  libri  mei  luculenti  sunt  testes,  adeo  me  non  certare  de  ingenii  vel  doctrinae  palma,  ut  nihil  magis  quam  ostentationem  caveam.  Nec  erat  cur  me  in  comparationem  traheret,  qui  sepulta  mei  mentione  tantum  admonueram,  ut  locum  potius  daret  magis  idoneis  causae  suae  defensoribus,  quam  temeritatis  dedecus  subiret.  Nunc  igitur  se  cum  suae  partis  hominibus  conferat,  primumque  sibi  gradum  vendicet,  si  me  cupit  refellere.  Atque  huc  tandem  descendit  dum  magnifice  iactat  se  nullis  columnis  cedere,  ac  ne  coelestibus  quidem  angelis.  O  Luthere,  quam  paucos  tuae  praestantiae  imitatores,  quam  multas  vero  sanctae  tuae  iactantiae  simias  reliquisti  !  Hanc  vocem  subinde  ei  fuisse  in  ore  mirum  non  est,  qui  fortiter  Christo  militare  non  poterat,  quin  totam  mundi  altitudinem  despiceret.  Nunc  fucos,  dum  examen  apum  turbant,  [pag.  138]  eodem  sonitu  stridere  nullo  modo  tolerabile  est.  Velim  tamen  columnas  istas  ostendat,  quibus  se  negat  cessurum.  1)  Sic  princeps  et  Beza,  verum  cum  Amst.  legendum:  Erinnyas  (boutefeux  et  furies  d'enfer).