50:105
105
CAPUT
IX.
106
omnes
potius
aedificaretur.
Ideo
videndum,
si
velimus
illi
esse
similes,
ne
nostra
causa
bonam
famam
appetamus.
Qui
negligit
famam,
inquit
Augustinus,
crudelis
est:
quia
non
minus
necessaria
nobis
est
coram
proximo
quam
bona
conscientia
coram
Deo.
Id
verum
est,
modo
in
Dei
gloriam
fratrum
saluti
consultum
velis
:
paratus
interea
probra
et
ignominiam
pro
laude
reportare,
si
ita
Domino
visum
fuerit.
Semper
tamen
curae
sit
homini
christiano,
vitam
componere
in
proximorum
aedificationem
,
et
sedulo
cavere,
ne
quem
obloquendi
praetextum
habeant
Satanae!
ministri,
in
Dei
contumeliam
et
bonorum
offensionem.
22.
Ob
multam
fiduciam.
Sensus
est
:
Non
timeo
ne
irritus
sit
istorum
adventus
ad
vos
et
sine
fructu.
Certam
enim
fiduciam
praesumpsi,
feliciter
cessuram
eorum
legationem.
Ita
mihi
perspecta
est
eorum
fides
ac
diligentia.
Fratrem,
cuius
nomen
subticet,
magis
alacrem
fuisse
dicit,
partim
quod
eum
praeclare
videret
sentire
de
Corinthiis,
partim
quod
a
Tito
animatus
esset,
partim
quia
videret
multos
praestantes
viros
coniunctis
studiis
in
idem
negotium
incumbere.
Unum
igitur
restabat,
ut
Corinthii
ipsi
partibus
suis
non
deessent.
Quod
apostolos
ecc
l
e
s
i
a
r
um
vocat,
posset
dupliciter
intelligi,
vel
destinatos
esse
a
Deo
apostolos
ad
ecclesias:
vel
ordinatos
ab
ecclesiis
ad
obeundum
hoc
munus.
Hoc
secundum
melius
congruit.
Vocantur
et
C
h
r
i
s
t
i
gloria:
quoniam
sicuti
solus
fidelium
gloria
est,
ita
debet
vicissim
ab
ipsis
glorificari.
Ergo
quicunque
pietate
et
sanctimonia
excellunt,
sunt
Christi
gloria:
quia
nihil
habent
nisi
dono
Christi.
In
conclusione
duo
ponit:
Facite
ut
caritatem
vestram
perspiciant
fratres
nostri
:
secundo,
cavete
ne
frustra
de
vobis
gloriatus
fuerim.
Nam
dc
ocoxobc
mihi
tantundem
valet
ac
coram
ipsis.
Refertur
enim
particula
haec
non
ad
pauperes,
sed
ad
nuntios
quorum
f
aaa
est
mentio.
Nam
continuo
post
subiicit,
non
illos
solos
fore
testes,
sed
eorum
relatu
ad
ecclesias
usque
procul
venturam
esse
famam.
CAPUT
ix.
1.
Nam
de
subministrationem
quae
fit
in
sanctos,
supervacuum
mihi
est
scribere
vobis.
2.
Novi
enim
promptitudinem
animi
vestri,
de
qua
pro
vobis
gloriatus
sum
apud
Macedones:
quod
Achaia
parata
sit
ab
anno
superiore
:
et
aemulatio
vestri
excitavit
complures.
3.
Misi
autem
fratres,
ut
ne
gloriatio
nostra
de
vobis
inanis
fiat
in
hac
parte:
ut,
quemadmodum
dixi,
parati
sitis.
4.
Ne
si
forte
mecum
venerint
Macedones,
et
vos
deprehenderint
imparatos,
nos
pudore
suffundamur
(ne
dicam
vos)
in
hac
fiducia
gloriationis.
5.
Necessarium
ergo
existimavi,
exhortari
fratres,
ut
ante
|