52:104
quae
non
perducunt
ad
solidam
doctrinam.
Alii
accipiunt
in
proprio
significatu
pro
rebus
externis
et
corruptioni
subiectis,
quae
nihil
ad
Dei
regnum
faciunt.
Prior
expositio
magis
arridet:
sicut
et
ad
Galatas
capite
4,
3.
9.
Quoniam
in
ipso
habitat
Ratio
cur
non
conveniant
cum
Christo
elementa
illa
mundi,
quae
traduntur
ab
hominibus.
Sunt
enim
additamenta
ad
supplendum
defectum,
ut
loquuntur.
Atqui
in
Christo
est
perfectio,
cui
nihil
addi
potest.
Ergo
quidquid
ex
se
admiscent
homines,
pugnat
cum
natura
Christi,
quia
eum
damnat
imperfectionis.
Solum
hoc
argumentum
sufficiet
ad
refellenda
omnia
papistarum
figmenta.
Quorsum
enim
spectant,
nisi
ut
perficiant
quod
est
a
Christo
inchoatum?
Atqui
haec
minime
est
ferenda
in
Christum
contumelia.
Ipsi
quidem
causantur
se
nihil
Christo
addere:
quia
sint
quasi
pars
Christianismi,
quae
evangelio
attexuerunt.
Sed
non
effugiunt
eiusmodi
cavillo.
Nam
Paulus
non
de
imaginario,
sed
de
praedicato
Christo
loquitur,
qui
se
per
certam
doctrinam
revelavit.
Porro
quum
dicit,
plenitudinem
deitatis
habitare
in
Christo,
nihil
aliud
sibi
vult
quam
totum
Deum
in
ipso
inveniri:
ut
aliquid
Deo
melius
ac
praestantius
appetat,
qui
solo
Christo
non
est
contentus.
Summa
est,
quod
Deus
in
Christo
se
nobis
plene
atque
in
solidum
exhibuerit.
Adverbium
corporaliter
varie
exponunt
interpretes.
Ego
improprie
positum
non
dubito,
pro
substantialiter.
Opponit
enim
hanc
Dei
manifestationem?
quam
habemus
in
Christo,
reliquis
omnibus
quae
unquam
fuerunt.
Deus
enim
saepius
se
exhibuit
hominibus,
sed
in
parte.
In
Christo
autem
totum
se
nobis
communicat.
Alias
etiam
se
manifestavit,
sed
in
figuris,
aut
virtute
et
gratia.
In
Christo
autem
essentialiter
nobis
apparuit.
Ita
impletur
illud
Iohannis:
Qui
habet
filium,
habet
et
patrem.
Deum
enim
habent
vere
praesentem,
ipsoque
penitus
fruuntur
qui
Christum
possident.
10.
Et
estis
in
ipso
completi.
Addit
perfectam
illam
deitatis
essentiam,
quae
est
in
Christo,
in
hoc
nobis
prodesse,
ut
in
eo
nos
quoque
perfecti
simus:
ac
si
diceret:
Quod
totus
Deus
ia
Christo
residet,
ideo
est
ut
ipsum
adepti
solidam
in
ipso
perfectionem
possideamus.
Duplicem
ergo
iniuriam
Deo
faciunt
qui
non
acquiescunt
in
solo
Christo.
Nam
praeter
id
quod
Dei
gloriae
derogant,
aliquid
supra
eius
perfectionem
appetendo,
sunt
etiam
ingrati,
quod
aliunde
quaerunt
quod
iam
in
Christo
habent.
Non
intelligit
tamen
Paulus,
Christi
perfectionem
in
nos
transfundi,
sed
in
ipso
esse
quo
expleamur,
ita
ut
nihil
amplius
nobis
desit.
Qui
est
caput
Hanc
particulam
rursus
inseruit
propter
angelos,
significans
angelos
quoque
nostros
fore,
si
Christum
habuerimus.
Terum
de
hac
re
postea.
Sed
interim
tenendum
est,
sursum
et
de-
|