5:101
LTBER
I.
CAPUT
XIII.
tem,
sed
pedibus
tractum
debere
deponere
tyrannidem:
ut
meminit
Livius
lib.
IV.
tertiae
Decadis.
Memorat
et
Plutarchus
Solonis
responsum,
qui
aiebat,
pulchrum
quidem
tyrannidem
esse
locum,
sed
exitum
non
habere.
v
Scelera
sceleribus
tuenda]
Hic
mos
eorum
est,
qui
quum
defendere
admissa
flagitia
non
possint,
de
novis
sceleribus
remedia
quaerunt.
Iam
hoc
scelus
est,
quod
tyrannus
irrumpit
in
publicam
libertatem,
ac
pacem
civitatis
tumultuose
perturbat;
deinde
ut
possessionem
semel
acceptam
retineat,
cogitur
omnes
de
medio
tollere,
qui
sunt
alicuius
in
urbe
dignitatis,
qui
possunt
ad
recuperandam
libertatem
populum
concitare.
Haec
ubi
perpetravit,
prospicit
ne
qui
exsistant
ultores
ac-vindices.
Itaque
omnem
generosum
sanguinem
effundit.
Demum
agnoscit
se
omnibus
exsecrabilem
ac
detestandum:
quas
exsecrationes
dum
vult
a
suo
capite
amoliri,
scelera
sceleribus
tuetur.
Ita
nec
modus
nec
finis
scelerum.
Seneca
in
Agamemnone:
Per
scelera
semper
sceleribus
tutum
est
iter.
Hinc
eleganter
Persius:
Virtutem
ut
videant,
intabescantque
relicta.
Non
amicorum
sidet]
Sic
de
Dionysio
legimus,
qui
submotis
amicis,
in
eorum
locum
ferocissimarum
gentium
homines,
et
a
familiis
locupletum
electos
praevalidos
servos,
quibus
latera
sua
committeret,
substituit.
Valerius
autor
libro
IX.
Cicero
quoque
Tusculanarum
V.
de
eodem
loquens:
Qui
quum
esset
bonis
parentibus
atque
honesto
loco
natus,
etsi
id
quidem
alius
alio
modo
tradit,
abundaretque
et
aequalium
familiaritatibus,
et
consuetudine
propinquorum,
haberet
etiam
more
Graeciae
quosdam
adulescentes
amore
coniunctos,
credebat
se
eorum
nemini:
sed
iis
[pag
9
3]
quos
ex
familiis
locupletum
servos
delegerat,
quibus
nomen
servitutis
ipse
detraxerat,
et
quibubdam
convenis,
et
feris
barbaris
corporis
custodiam
committebat.
Lege
apud
eundem
Ciceronem
Offic.
II.
de
Alexandro
Phereo.
Non
liberorum
pietati]
Hoc
etiam
ad
Dionysium
refertur,
qui
quum
se
tonsorum
manibus
nollet
permittere,
tondere
filias
docuit,
quarum
etiam
postea
suspectam
habens
fraudem,
instituit
ut
candentibus
iuglandium
putaminibus
barbam
sibi
et
capillum
adurerent.
Non
est
autein
oscitanter
praetereundum,
quod
Seneca
fidem
amicorum
dixit,
et
pietatem
liberorum.
Sic
enim
eorum
officia
distinguuntur.
Plinius
in
Panegyrico:
Reddita
est
amicis
fides,
liberis
pietas,
obsequium
servis.
Cicero
in
oratione
pro
Quintio:
Veritate
amicitia,
fide
societas,
pietate
propinquitas
colitur.
Neque
mireris
alibi
veritatem,
alibi
fidem
legi.
Sunt
enim
eiusdem
prope
significationis,
pro
ea
quam
Graeci
χρηστότητα
1)
vo-
1)
Ed.
princeps
male:
χρηστότην.
|