52:100
eum
ad
patrem:
adeoque
totum
Deum
in
ipso
amplectitur.
Est
interea
locus
memorabilis
ad
probandam
Christi
deitatem,
et
unam
cum
patre
essentiam.
Nam
praefatus
de
notitia
Dei,
mox
tam
ad
filium,
quam
ad
patrem
accommodat.
Unde
sequitur,
filium
cum
patre
eundem
esse
Deum.
3.
In
quo
sunt.
Particula
in
quo
vel
totam
illud
complexum
refert
de
agnitione
mysterii:
vel
ad
proximum
tantum
spectat,
nempe
Christum.
Tametsi
autem
parum
est
discriminis
inter
hoc
et
illud,
posterius
tamen
magis
placet
et
est
magis
receptum.
Sensus
est
igitur,
in
Christo
latere
thesauros
omnes
sapientiae
et
scientiae.
Quo
significat
nos
perfecte
sapere,
si
Christum
vere
cognoscimus:
adeo
ut
insania
sit,
praeter
ipsum
quidquam
scire
velle.
Nam
quum
pater
totum
se
in
illo
patefecerit:
extra
Deum
sapere
vult
qui
non
est
solo
Christo
contentus.
Si
de
mysterio
exponere
libeat,
sensus
erit,
totam
piorum
sapientiam
in
evangelio
inclusam
esse,
quo
nobis
Deus
in
filio
suo
revelatur.
Thesauros
autem
dicit
absconditos,
quia
non
eminent
magno
splendore
conspicui:
sed
potius
sub
crucis
humilitate
et
simplicitate
contemptibili
quasi
delitescunt.
Est
enim
semper
crucis
praedicatio
(ut
habuimus
ad
Corinthios)
mundo
stultitia.
Inter
sapientiam
et
intelligentiam
hoc
loco
non
pono
magnum
discrimen,
quia
tantum
duplicatio
ad
augendum
valet,
ac
si
dixisset,
nihil
alibi
posse
inveniri
scientiae,
eruditionis,
doctrinae,
sapientiae.
4.
Hoc
dico
ne
quis.
Quia
hominum
figmenta
(ut
postea
videbimus)
speciem
habent
sapientiae,
praeoccupatos
esse
oportet
piorum
animos
hac
persuasione,
satis
superque
unam
esse
Christi
notitiam.
Et
certe
haec
clavis
est
quae
ianuam
omnibus
pravis
erroribus
obserare
potest.
Quid
enim
in
causa
fuit
cur
tot
impiis
opinionibus,
tot
idololatriis,
tot
stultis
speculationibus
se
homines
implicuerint,
nisi
quia
despecta
evangelii
simplicitate
altius
adspirare
ausi
sunt?
Quidquid
ergo
errorum
est
in
papatu,
huic
ingratitudini
acceptum
ferri
debet,
quod
non
acquiescentes
in
uno
Christo,
alienis
doctrinis
se
dederunt.
Bene
itaque
apostolus
ad
Hebraeos,
dum
hortari
volens
fideles
ne
peregrinis
doctrinis
aut
novis
sinant
se
abduci,
hoc
primum
fundamenta
utitur,
Christus
heri
et
hodie,
et
in
saecula
(Hebr.
13,
8).
Quibus
verbis
significat,
extra
periculum
esse
qui
in
Christo
manent.
Omnibus
autem
fallaciis
et
deceptionibus
esse
expositos,
quibus
non
sufficit
Christus.
Ita
hic
Paulus,
quisquis
non
vult
decipi,
eo
principio
munitum
esse
vult:
non
esse
fas
homini
christiano,
quidquam
praeter
Christum
sapere.
Etiamsi
speciosissimum
habeat
colorem
quidquid
postea
angeretur,
nihil
tamen
fiet.
Nulla
denique
erit
pithanologia
quae
animos
eorum
vel
minimum
digitum
flectat,
qui
suam
mentem
Christo
addixerint.
|