8:10
10
necessariae,
partim
magna
et
varia
negotia,
sat
hoc
cito
erit,
si
sat
bene.
Porro
antequam
in
rem
ipsam
ingredimur,
videndum
est,
qui
conveniat
titulus
hic
Christo,
quem
constat
aeternae
vitae
esse
ostium,
ut
sit
lapis
offensionis
et
petra
scandali
(1
Petr.
2,
8):
qui
fiat
similiter,
ut
evangelii
doctrina,
quae
unica
est
via
salutis,
perpetuo
cum
tam
multis
scandalis
sit
coniuncta.
Clarius
hoc
fiet,
si
a
scandali
definitione
exordium
sumamus.
Quum
ratio
vivendi
nobis
a
Deo
praescripta,
ei,
quam
sequi
nos
oportet,
viae
aut
stadio
comparetur,
hinc
nata
est
altera
metaphora,
ut
scandala
vocentur
impedimenta,
quaecunque
vel
a
recto
cursu
nos
abducunt,
vel
obiectu
suo
nos
retardant,
vel
casus
occasionem
praebent.
Horum
certe
nihil
in
Christum,
neque
in
ipsius
evangelium
competit.
Officium
Christi
est,
recta
nos
ad
patrem
manu
ducere
:
quin
etiam
lux
est
mundi
qua
illuc
dirigimur,
via
qua
pervenimus,
ostium
quo
intramus.
Natura
evangelii
est,
sublatis
omnibus
impedimentis,
facilem
nobis
aditum
patefacere
in
regnum
Dei.
Nihil
igitur
vel
a
Christo,
vel
ab
evangelio
magis
alienum,
quam
nomen
scandali.
Omnino
verum
est,
si
in
se
aestimetur
Christus,
nihil
eius
naturae
magis
repugnare
quam
scandalum.
Ita
et
de
evangelio
sentiendum
est.
Accidit
autem
hoc
hominum
pravitate,
ut
simul
atque
eminus
apparet
Christus,
undique
scandalis
impetantur:
vel
in
ea
potius
ipsi
incurrant.
Lapis
ergo
scandali
est,
non
quia
det
ipse
causam
impingendi:
sed
quia
in
occasionem
trahatur.
Sicuti
evangelium,
[pag.
7]
quum
doctrina
sit
pacis
et
concordiae,
ingentium
tamen
motuum
est
occasio:
quod
inde
tumultuandi
ansam
impii
arripiunt.
Quod
autem
aliunde
est,
id
tanquam
proprium
Christo
assignare,
ut
culpam
ipse
crimenque
sustineat,
perquam
iniquum
foret.
Atque
id
est
quod
dicit
Petrus:
Aedificemini
in
domum
spiritualem,
qui
lapis
est
vivus:
ab
hominibus
quidem
reprobatus,
a
Deo
|