49:10
Davide
atavo
specialiter
notat,
non
est
supervacuum:
hac
enim
particula
nos
revocat
ad
promissionem
:
ne
dubitemus
hunc
ipsum
esse,
qui
promissus
olim
fuit.
Adeo
celebris
erat
promissio
facta
Davidi,
ut
constet
usu
receptum
fuisse
inter
Iudaeos,
Messiam
filium
Davidis
nuncupari.
Hoc
ergo
ad
certitudinem
fidei
nostrae
spectat,
Christum
a
Davide
esse
ortum.
Addit
secundum
carnem:
ut
intelligamus
ipsum
habere
aliquid
carne
superius
quod
attulerit
e
coelo,
non
autem
a
Davide
sumpserit,
nempe
quod
mox
subiicit
de
gloria
deitatis.
Porro
his
verbis
non
modo
veram
carnis
essentiam
Christo
asserit
Paulus,
sed
humanam
in
eo
naturam
a
divina
clare
distinguit:
atque
ita
refutat
impium
Serveti
delirium,
qui
carnem
affinxit
Christo
ex
tribus
increatis
elementis
compositam.
4.
Declaratus
filius
Dei,
ete.
Si
mavis,
defin
i
t
u
s
:
ac
si
diceret
virtutem
resurrectionis
esse
instar
decreti,
quo
sit
pronuntiatus
Dei
filius:
sicuti
habetur
Psal.
2i
7
:
Ego
hodie
genui
te.
Nam
genitura
illa
ad
notitiam
refertur.
Quanquam
autem
seorsum
tria
hic
specimina
divinitatis
Christi
quidam
faciunt:
per
virtutem
miracula
intelligentes,
deinde
testimonium
spiritus,
postremo
resurrectionem
mortuorum:
ego
simul
coniungere
malo,
et
ad
unum
haec
tria
referre,
hoc
modo,
Christum
esse
definitum
filium
Dei
exserta
palam
vere
coelesti
et
eadem
spiritus
potentia
*),
quum
a
mortuis
resurrexit
:
sed
eam
potentiam
comprehendi
dum
cordibus
obsignatur
per
eundem
spiritum.
Cui
interpretationi
bene
suffragatur
apostoli
phrasis:
dicit
enim
declaratum
fuisse
in
potentia,
quod
scilicet
potentia
in
eo
refulserit
quae
esset
Dei
propria,
ipsumque
esse
Deum
indubie
probaret.
Ipsa
vero
enituit
quidem
in
illius
resurrectione
2)
:
sicut
alibi
idem
Paulus,
ubi
in
morte
carnis
infirmitatem
apparuisse
confessus
est,
virtutem
spiritus
in
resurrectione
commendat.
2.
Cor.
13,
a.
Nobis
tamen
non
innotescit
illa
gloria,
donec
eam
cordibus
nostris
idem
spiritus
obsignat.
Quod
autem
Paulus
una
cum
admirabili
spiritus
efficacia,
quam
Christus
a
morte
resurgendo
ostendit,
testimonium
quoque,
quod
singuli
fideles
in
cordibus
suis
sentiunt,
comprehendat,
vel
ex
eo
patet
quod
sanctificationem
nominatim
exprimit
:
ac
si
diceret,
spiritum,
quatenus
sanctificat,
sancire
ratumque
facere
illud
virtutis
suae
documentum,
quod
semel
edidit.
Scriptura
enim
spiritum
Dei
epithetis
notare
saepe
solet
praesenti
argumento
accommodatis.
Sic
vocatur
a
Domino
spiritus
veritatis
ab
effectu,
de
quo
illic
loquebatur.
Porro
divina
potentia
ideo
in
Christi
resurrectione
effulsisse
dicitur,
quod
suapte
virtute
1)
per
exsertam
suam
potentiam.
2)
sed
per
spiritum
sanctum
demum
confirmatur.
Per
spiritum
autem
Paulum
intellexisse
illuminationem,
qua
fideles
divinam
potentiam
in
Christi
resurrectione
perspiciunt,
vel
ex
eo
patet
quod
sanctificationis
opus
expressit,
|