45:10
10
etiam
iusti.
Porro
iustitiam
hanc
breviter
definit
Lucas,
quod
ambulaverint
in
Domini
praeceptis.
Utrumque
diligenter
notandum:
nam
etsi
in
hunc
finem
laudantur
Zacharias
et
Elisabeth,
ut
sciamus
lucernam,
quae
praeluxit
filio
Dei,
non
ex
obscura
domo,
sed
illustri
quodam
sacrario
sumptam
esse,
sub
eorum
tamen
exemplo
nobis
interim
monstratur
pie
iusteque
vivendi
regula.
Hoc
ergo
in
vita
recte
instituenda
primum
est,
ut
studeamus
nos
probare
Deo.
Scimus
autem,
cor
sincerum
et
puram
conscientiam
ab
eo
maxime
requiri.
Itaque
perversus
erit
ordo,
si
quis
posthabita
cordis
integritate
externam
modo
vitam
in
obsequium
legis
componat.
Tenendum
enim
memoria
est,
Deum,
ad
quem
respicere
iubemur,
non
externam
operum
larvam,
sed
cor
praecipue
intueri.
Secundo
deinde
loco
accedat
obedientia,
hoc
est,
ne
sibi
quisque
novam
iustitiae
formam,
quae
allibuerit,
sine
Dei
verbo
fabricet,
sed
nos
Dei
imperio
sinamus
regi.
Neque
enim
haec
definitio
negligenda
est,
Iustos
esse,
qui
vitam
suam
formant
ad
legis
praecepta:
quo
innuitur,
nihil
apud
Deum
esse
fictitios
omnes
cultus,
et
vagum
esse
ac
erroneum
humanae
vitae
cursum,
simul
ac
disceditur
ab
eius
lege.
Inter
praecepta
et
iustificationes
hoc
interest,
quod
posterius
nomen
proprie
ad
pietatis
et
divini
cultus
exercitia
refertur,
prius
autem
magis
generale
est,
tamque
ad
Dei
cultum,
quam
ad
caritatis
officia
pertinet.
Nam
D'pn,
quae
statuta
aut
decreta
significant
Hebraeis,
graecus
interpres
iustificationes
vertit:
D^pn
autem
in
scriptura
sacra
caeremonias
fere
significant,
quibus
se
in
Dei
cultum
et
fidei
confessione
exercebat
populus.
Quamvis
autem
hypocritae
in
parte
ista
valde
curiosi
sint
et
anxii,
nihil
tamen
cum
Zacharia
et
Elisabeth
simile
habent.
Nam
sinceri
Dei
cultores,
quales
erant
hi
duo,
non
arripiunt
nudas
caeremonias
et
inanes,
sed
in
veritatem
intenti
spiritualiter
eas
observant.
Impuri
autem
et
fucati
homines,
etiamsi
assidue
in
externis
caeremoniis
se
fatigent,
quia
tamen
eas
minime
observant,
qualiter
*
praeceptae
sunt
a
Domino,
nihil
quam
ludunt
operam.
In
summa,
duobus
istis
verbis
complexus
est
Lucas
totam
legem.
Verum
si
in
lege
servanda
irreprehensibiles
fuerunt
Zacharias
et
Elisabeth,
Christi
gratia
nihil
habebant
opus:
plena
enim
legis
observatio
vitam
confert,
et
ubi
nulla
est
eius
transgressio,
cessat
etiam
reatus.
Respondeo,
elogia
ista,
quibus
tam
magnifice
ornantur
servi
Dei,
cum
exceptione
sumenda
esse.
Reputare
enim
convenit,
quomodo
agat
cum
illis
Deus,
nempe
secundum
foedus
quod
cum
illis
pepigit:
cuius
primum
caput
est
gratuita
reconciliatio,
et
quotidiana
venia,
qua
illis
peccata
ignoscit.
Iusti
ergo
et
irreprehensibiles
censentur,
quoniam
tota
vita
testatur,
eos
iustitiae
addictos
esse,
regnare
in
illis
Dei
timorem,
dum
quoddam
est
|