44:10
inde
sibi
conflant
nescio
quam
mixturam,
quae
ex
uno
Deo
in
multas
partes
discerpto
pariat
ingentem
turbam
deorum.
Sicut
ergo
hodie
papistae
Deum
et
sua
idola
simul
adorant,
ita
etiam
idem
vitium
reprehendit
Sophonias
in
Iudaeis.
Hinc
colligimus
non
prorsus
abolitum
fuisse
tunc
nomen
Dei,
quemadmodum
si
palam
deficeret
mundus
a
Deo:
et
tamen
Iovem,
Mercurium,
Apollinem,
et
fictitios
deos
coleret:
imo
dicebant
se
colere
verum
et
aeternum
Deum
opificem
coeli
et
terrae.
Quid
ergo
reprehendit
propheta?
nempe
quod
non
contenti
simplici
et
genuino
legis
praescripto,
confingerent
sibi
varios
et
alienos
ritus.
Ubi
autem
homines
tantum
licentiae
sibi
usurpant,
iam
non
adorant
verum
Deum,
utcunque
hoc
simulent:
quia
Deus
repudiat
omnes
cultus
adulterinos,
quemadmodum
praesertim
testatur
Ezech.
20
(v.
39).
Ite,
inquit,
colite
idola
vestra.
Ostendit
sibi
abominabiles
esse
omnes
cultus,
ubi
vel
pauxillum
declinant
homines
a
puro
ipsius
verbo.
Nam
tenendum
erat
illud
principium,
Obedientiam
pluris
esse
Deo
quam
omnes
victimas.
Ubi
autem
homines
transvolant
ad
sua
figmenta,
iam
desciscunt
a
vero
Deo:
quia
denegant
quod
praecipue
exigit,
nempe
obedientiam.
Caeterum
propheta
noster
loquitur
ex
communi
hominum
sensu
:
quia
simulant
se
esse
veros
Dei
cultores,
et
tamen
non
possunt
abstrahi
a
suis
figmentis.
Non
colunt
quidem,
proprie
loquendo,
verum
Deum:
sed
quia
hoc
putant
se
facere,
et
ore
etiam
profitentur,
per
concessionem
dicit
Sophonias,
Deus
non
sinet
ita
cultum
suum
profanari:
vultis
illum
miscere
cum
vestris
idolis
:
hoc
non
feret
:
colitis
verum
Deum,
et
colitis
vestra
idola:
ipse
autem
volebat
solus
coli,
et
hoc
meretur.
Atqui
partitio
quam
vos
facitis,
nihil
aliud
est
quam
laceratio
legitimi
cultus
:
Deus
autem
non
vult
ex
parte
coli.
Nunc
tenemus
quid
velit
hoc
loco
propheta:
quia
enim
hoc
praetextu
Iudaei
suas
abominationes
tegebant,
quod
propositum
ipsis
fuerit
colere
Deum
Abrahae:
propheta
non
simpliciter
negat
id
fieri
ab
ipsis,
sed
ostendit
cultum
hunc
inutilem
esse,
neque
probari
Deo:
imo
longius
procedit,
cultum
hunc
mixtum
ex
variis
figmentis,
esse
abominabilem
corruptelam:
cuius
Deus
ultorem
se
fore
pronuntiat:
quia
nullo
modo
ferre
potest
societatem
illam,
ubi
subrogantur
in
locum
eius
idola,
et
transfertur
pars
gloriae
ipsius
ad
figmenta
hominum.
Hic
ergo
verus
est
sensus.
Hinc
colligimus
longe
falli
papistas,
dum
existimant
sufficere
modo
non
prorsus
deficiant
a
cultu
unius
Dei:
quiaDeus
nullum
cultum
admittit
vel
probat,
nisi
ubi
attenti
sumus
ad
eius
vocem,
et
non
deflectimus
vel
ad
dextram
vel
ad
sinistram,
sed
acquiescimus
duntaxat
in
eius
praecepto.
Quod
autem
iusiurandum
cum
adoratione
hic
ponitur
non
mirum
est:
quia
species
est
cultus
Dei.
Ideo
scriptura
per
synecdochen
iusiurandum
saepe
pro
ipso
Dei
cultu
accipit,
sed
hoc
loco
gene-
|