[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


32:10  Psalmos  proprie  ad  hunc  usum  fuisse  destinatos.  Porro  quia  ad  verbum  hebraice  legitur,  Bonum  est  ad  confitendum,  insistunt  quidam  interpretes  in  litera  ^,  ac  subaudiunt  bonum  esse,  canendis  Dei  laudibus  praefixum  esse  certum  diem:  ac  si  diceret  propheta  utilem  esse  hunc  ordinem,  quod  delectus  fuerit  unus  dies  in  quo  se  fideles  celebrandis  Dei  operibus  exerceant.  Sed  notum  est  literam  ^>  nihil  plurimum  aliud  valere  quam  ut  sit  nota  ""ffipD,  hoc  est  infinitivi  modi:  ideoque  simplicior  est  sensus  quem  reddidi.  Our  vero  hanc  doctrinam  sabbatho  accommodet  propheta,  ratio  in  promptu  est,  quia  non  fuit  dies  ille  sacer,  quasi  Deus  otio  hominum  colatur,  sed  ut  populus  negotiis  omnibus  solutus,  totum  se  conferret  ad  meditanda  Dei  opera.  Nam,  ut  lubricae  sunt  mentes  nostrae,  si  distrahantur  huc  et  illuc,  facile  alienantur  a  Deo.  Itaque  ut  serio  ad  Dei  laudes  se  applicent,  necesse  est  ab  aliis  omnibus  curis  expediri.  Admonet  igitur  propheta,  sabbathum  non  recte  coli  feriando,  quod  nimis  crassum  esset:  sed  ordinatum  esse  ut  celebretur  Dei  nomen.  Hortantur  autem  a  fructu:  quia  nihil  nos  acrius  ad  officium  stimulat,  quam  ubi  scimus  nos  operam  non  ludere,  sed  probari  Deo  quod  agimus.  Proximo  versu  materiam  et  argumentum  suggerit  laudandi  Dei:  ac  si  diceret,  nolle  Deum  celebrari  nomen  suum  a  nobis  de  nihilo,  vel  ab  solam  magnitudinem  et  potentiam,  sed  ob  bonitatem  et  fidem,  quarum  sensus  et  experientia  tale  studium  sponte  accendere  in  cordibus  nostris  debent.  Quibus  verbis  docet  non  modo  dignum  esse  qui  laudetur,  sed  nos  malignos  esse  et  ingratos  si  cessamus  in  hac  parte.  Nam  quum  Dei  fides  et  bonitas  ad  nos  proprie  dirigantur,  nisi  animos  nostros  alliciant  et  rapiant  in  eius  laudes,  inexcusabilis  est  nostra  segnities.  Sed  quod  iubet  annuntiari  bonitatem  mane,  et  veritatem  eius  per  noctes,  videtur  absurda  esse  distributio,  nam  si  Deus  perpetuo,  non  per  intervalla  beneficus  est,  cur  exigua  diei  portio  ad  canendam  hanc  virtutem  destinantur?  Idem  et  de  altera  parte  dici  potest,  neque  enim  eius  veritas  tantum  noctu  apparet.  Sed  alio  sensu  loquitur  Propheta,  si  a  primo  mane  incipimus  laudare  Deum,  continuandas  ease  eius  laudes  ad  ultimam  noctis  partem  :  quia  hoc  bonitas  ipsius  et  fides  merentur.  Si  vero  initium  fiat  ab  eius  bonitate,  proxime  succedet  veritas.  Ita  continuus  erit  utriusque  tenor,  sicuti  mutua  est  consensio.  Propheta  ergo  alteram  ab  altera  disiungere  noluit,  quum  semper  inter  se  coniunctae  sint,  sed  tantum  docere,  nisi  nos  socordia  nostra  impediat,  nunquam  deesse  argumentum  laudandi  Dei:  nec  vere  defungi  officio  gratitudinis,  nisi  in  eo  sumus  assidui,  sicuti  ipse  bonitatem  suam  et  fidem  erga  nos  perpetuas  Quarto  versu  Levitas,  quibus  iniunctum  erat  canendi  munus,  proprie  compellat,  ut  musica  etiam  instrumenta  adhibeant:  non  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci