25:10
here
maledictionem:
cui
subscribere
iussi
sunt
Israelitae,
ut
omnes
sine
exceptione
perditos
se
agnoscerent,
quum
essent
maledictione
impliciti.
Et
hodie
simili
desperatione
nos
omnes
ad
unum
percelli
necesse
est,
ut
Christi
gratiam
amplexi
solvamur
ab
hoc
tristi
reatu:
quandoquidem
factus
est
pro
nobis
maledictus,
ut
a
maledictione
legis
nos
redimeret.
EX
DEUT.
XI.
26.
Vide,
ego
pono
coram
vobis
hodie
benedictionem
et
maledictionem.
27.
Benedictionem,
si
obedieritis
praeceptis
Iehovae
Dei
vestri,
quae
ego
praecipio
vobis
hodie:
28.
Maledictionem
vero,
si
non
obedieritis
praeceptis
Iehovae
Dei
vestri,
sed
recesseritis
e
via
quam
ego
praecipio
vobis
hodie,
ut
ambuletis
post
deos
alienos
quos
non
novistis.
29.
Quumque
introduxerit
te
Iehova
Deus
tuus
in
terram
quam
tu
ingrederis
ut
possideas
eam,
tunc
dabis
benedictionem
super
montem
Garizim,
et
maledictionem
super
montem
Ebal.
30.
Annon
sunt
trans
Iordanem
post
viam
ad
occasum
solis
vergentem
in
terra
Chananaei,
qui
habitat
in
planitie
e
regione
Gilgal,
iuxta
campestria
Moreh?
31.
Vos
enim
transituri
estis
Iordanem,
ut
pergatis
ad
possidendam
terram
quam
Iehova
Deus
vester
dat
vobis,
et
haereditabitis
eam,
et
habitabitis
in
ea.
32.
Custodite
ergo
ad
faciendum
omnia
statuta^
et
iudicia,
quae
ego
pono
ante
faciem
vestram
hodie.
26.
Vide,
ego.
Nunc
utrumque
simul
complectitur,
beatos
fore
si
studium
suum
applicent
ad
legem
servandam:
maledictos
vero,
si
excusso
eius
iugo
in
suis
cupiditatibus
lasciviant.
Quod
autem
dicit
se
proponere
illis
benedictionem
et
maledictionem,
tantundem
valet,
ac
si
testatus
esset,
non
simpliciter
se
docere
quid
rectum
sit,
sed
paratam
esse
mercedem
si
obediant:
sin
minus,
poenam
quo'que
instare.
Ita
videmus,
quam
hactenus
tradidit
doctrinam,
spe
et
metu
obsignari
:
quia
neque
operam
ludent
parendo,
nec
impune
eam
repudiabunt.
Caeterum
ut
promissiones
certo
amplecti
et
minas
timere
discant,
repetit
quod
antea
vidimus,
Deum
esse
legis
autorem,
qui
et
fidelis
remunerator
est,
et
severus
iudex:
simul
tamen
ministerium
suum
commendat,
quia
sic
oportuit
ipsos
ab
uno
Deo
pendere,
et
acquiescere
eius
mandatis,
ut
se
tamen
eius
prophetae
subiicerent.
Ea
est
enim
hominum
superbia,
ut
Dei
audiendi
causa,
supra
nubes
volitare
appetant,
ipse
autem
in
servis
suis,
quorum
ore
loquitur,
vult
audiri.
Ad
hanc
ergo
modestiam
rursus
eos
assuefacit
Moses,
ubi
se
praecipere
refert
quae
Deus
mandavit,
ac
si
se
vocaret
spiritus
sancti
organum.
|